Otyłość to przewlekła i podstępna choroba, która sama nie ustąpi !
Ma tendencję do nawrotów oraz wiele negatywnych konsekwencji zdrowotnych, psychologicznych, społecznych, ekonomicznych.
Jest to jedna z najczęściej występujących dzisiaj chorób a jednocześnie najbardziej przez nas zaniedbywana.
Dlaczego jest tak groźna? Problem polega na tym, że większość z nas (najnowsze badania pokazują, że aż około 80% społeczeństwa) postrzega otyłość jako pewien “defekt” kosmetyczny, zaburzenie a nie chorobę.
Natomiast nieleczona otyłość prowadzi do potencjalnych 200 zaburzeń i chorób ( w różnym czasie i różnej konfiguracji). Np. przy wskaźniku masy ciała (bmi) powyżej 35 jest ryzyko wystąpienia cukrzycy aż w 90 %, to oznacza, że w praktyce prawie każdy otyły zachoruje na cukrzycę! Podobnie sprawa wygląda z nadciśnieniem, miażdżycą, zawałem mięśnia sercowego, udarem mózgu, chorobami stawów i układu kostnego, układu trawiennego, wątroby, chorobami autoimmunologicznymi, zapalnymi i nowotworami …
Jak rozpoznać otyłość?
Diagnoza jest bardzo prosta. Mierzymy wzrost, masę ciała, obliczamy wskaźnik masy ciała bmi (powyżej 30 kg na metr kw. oznacza otyłość), obwód pasa (powyżej 80 cm u kobiet świadczy o otyłości brzusznej, 94 cm u mężczyzn).
Jak należy zacząć leczenie?
Ja zaczynam od tego, że uświadamiam klientowi jakie są zagrożenia jeśli nie rozpocznie leczenia. Jak choroba będzie postępowała i jakie przyniesie konsekwencje.
Następnie układamy plan działania na kilka miesięcy. Określamy cel i czas terapii. Oczywiście w trakcie naszej współpracy jest on modyfikowany w zależności od tego co podpowiada i jak reaguje organizm. Czasem należy uzupełnić diagnostykę laboratoryjną, czasem wprowadzić suplementację, dokonać zmian w jadłospisie itp.
Teraz jest moment kiedy układam jadłospis. Jest on komponowany zgodnie z preferencjami chorego. Uwzględniamy tryb życia, rytm dnia, smaki i upodobania. Ważne jest aby podopieczny również brał udział w komponowaniu jadłospisu ponieważ przez długi czas ma on być dla niego przyjemnością a nie ciężarem. Najważniejsze jednak na tym etapie jest samopoczucie, stan zdrowia, zlecenie ewentualnych badań i uwzględnienie tego w jadłospisie, ponieważ przy niektórych schorzeniach pewne produkty muszą być wyeliminowane.
Gdy rozpoczniemy terapię podopieczny jest cały czas w kontakcie ze mną. Moją rolą jest edukacja, wsparcie, monitorowanie stanu zdrowia i zareagowanie w porę jeśli zaistnieje potrzeba. Ponadto moim obowiązkiem jest zaangażowanie całego zespołu terapeutycznego: psychologa, fizjoterapeutę, internistę, itd. gdy stan zdrowia tego wymaga.
Kończymy naszą współpracę kiedy podopieczny jest gotowy sam zdrowo funkcjonować, tzn. dokonywać właściwych zakupów spożywczych i wyborów kulinarnych. Kiedy rozumie, jak należy komponować posiłki. Gdy wie jakie sygnały ze strony organizmu są niepokojące i jak sobie z nimi radzić.
Bardzo ważne jest aby stworzyć relację opartą na zaufaniu i zrozumieniu, dać choremu poczucie, że jeśli tylko poczuje się nieporadny lub zaniepokojony może w każdej chwili wrócić.
Pamiętaj!
to nie Twoja wina, że zachorowałaś ale tylko od Twojej decyzji zależy czy wyzdrowiejesz.
Potrzebujesz zrozumienia, szczerej rozmowy, wsparcia i planu działania. Nie obawiaj się o to prosić.
Zawsze masz wybór. Dzisiaj odwiedzisz tylko dietetyka ale za kilka lat kardiologa, ortopedę, onkologa, diabetologa, endokrynologa, nefrologa i dietetyka :)
Comments